help wat te doen>>>

verdrietige mama

15-06-2008 21:50

ik plaats het even anoniem, omdat er misschien mensen meelezen maar ik heb woensdag dus een afspraak staan voor een overtijdbehandeling dmc currettage
ik heb reeds 3 drukke kindjes, die mijn aand8 helemaal opeisen, onder de 5 jaar alle 3.
Mijn vriend en ik hadden zoiets van wie weet over jaren nog ooit en 4e, maar dat zien we dan wel weer.
Maar nu dus onverwachts zwanger, en ik huil al 1 week lang.
Ik voel de zwangerheid ben ook al bij stimezo geweest, en zij hebben een echo gemaakt maar omdat het nog te klein was, moest ik 1 weekje later terugkomen voor een zuigcurrettage…dat is dus as woensdag…
ik weet van de ene kant dat dat de beste beslissing is, ik heb namelijk 3 keizersnedes gehad en mij werd geadviseerd rust te houden de aankomende 2 a 3 jaar…
de wens voor een 4e kindje wist de gyneacoloog dus van af, maar besproken was dan wel over een aantal jaren…
plus ik heb 3 zonen, die al mijn aand8 echt opeisen, en ik verwaccht niet dat een 4e de aand8 kan krijgen zoals het verdient, dat de andere 3 heel veel aand8 te kort zullen komen, en ik zelf ook niet lekker in mijn vel zal zitten, omdat ik het nu soms al te druk vind maar juist nu begon het wat makkelijker te worden nu de kleinste 1 is geworden…
wat moet ik doen? is het egoistisch om nu dez zw.schap af te breken omdat het zo onverw8s is en ik dit kindje een moeder gun die het allemaal aankan en die gewoon een goed en geweldig leven kan krijgen. Nu als ik het nu zou laten komen zou het nogal druk en chaotisch worden, en kan ik dat wel aan??
Ik zit met zoveel vragen…ik heb er met 1 vriendin overgesproken en zij zegt wat als dit nou een meisje zou zijn?
Kijk het gaat me niet om het geslacht absoluut niet, jongen of meisje beide zou welkom zijn, maar dan liever over een paar jaar als ik weet nu kan ik het aan…
En natuurlijk zou een meisje leuk zijn, maar daar kijk ik echt niet naar, mijn jongens zijn net zo geweldig…
volgens stimezo was ik afgelopen week hooguit 1 tot 2 weken bevrucht, het vruchtzakje was 6 mm en het vruchtje 1 mm
klopt dit wat zij zeggen of ben ik dan eigenlijk verder
ben ook zo bang dat het hartje nu wel klopt woensdag, want dan zie ik het als een leventje, nu nog niet omdathet slechts een bevruchte eiceltje is?
Heeft het bij de bevruchting al een zieltje? Ik weet niet of jullie ooit naar the ghost whisperer ijken, die man derek, die dan tegen mensen zegt u heeft een miskraam gehad of een kind kwijtgeraakt…betekent dit dan dathet nu al een zieltje heeft??
ZOals je merkt, omdat ik dus 1 week moet w8en gaat er van alles door me heen…wie kan mij dingen uitleggen of advies geven
is het waar dat als vruchtzakje 6 mm is en vruchtje 1 mm dat je inderdaad pas heel vroeg bent??
Els

15-06-2008 22:25

Doen wat je van plan bent.
Mijn moeder had ook veel kinderen, vooral de eerste zes heel dicht op elkaar en is diverse keren opgenomen geweest in een rusthuis omdat ze het gezin niet aankon.
Ik weet dat het vijftig jaar geleden anders was maar in deze tijd zou ze denk ik ook verstandiger zijn.
Ik ben de jongste (van de acht) dus heb niet heel veel last gehad dat ik mijn moeder moest missen maar de oudste hebben er soms nu nog last van dat mijn moeder bijna nooit tijd voor ze had.
Het zal misschien wel een poosje verdriet geven om dit kindje weg te laten halen maar het bestaande gezin moet op de eerste plaats komen.
Veel succes.
PS, ik vind de opmerking van je vriendin totaal ongepast.
Dat lijkt op selectieve abortus en mag, zoals je zelf al zegt, geen enkele reden zijn.
De meisjes komen vanzelf wel als de jongens verkering krijgen hoor.
verdrietige mama

15-06-2008 22:43

inderdaad, nou selectief is het nu absoluut niet, want volgens mij heeft het geen geslacht op dit moment, althans niet waar te nemen, en nogmaals, mocht ik ooit in de toekomst wel een 4 e krijgen wanneer we er BEWUST voor kiezen, dan zou het me echt niks uitmaken wat het wordt een jongetje of een meisje, ik ben hardstikke trots op mijn zoontjes, dus een 4e jongen ooit of een 4e meisje allebei welkom…..
maar nu kan het dus echt niet, ik ben er echt nog niet klaar voor, geestelijk niet en lichamelijk niet, pas 1 jaar geleden dat ik mijn 3e keizersnede heb gehad…
kan je nagaan ik die altijd anti abortus was vroeger, tenzij je verkr8 was d8 ik altijd…
ik heb mijn mening helemaal bijgedraait echt waar…maar ik vind het ook een heel moeilijk iets…
zal ik er spijt van krijgen? dat soort vragen komen in me op
ik hou van mijn kids en voel me schuldig als ik naar hen kijk dat ik nu hun toekomstig broertje of zusje laat weghalen…
maar van de ene kant, kan ik nu deze 3 alle aand8 geven die ze verdienen en nodig hebben, en ff genieten van deze 3 schatjes, en mijn lichaam even rust geven op advies van de gyneacologen…
wat een drama s dit voor me zeg….
willem

15-06-2008 23:18

Verdrietige mama,
Je lijkt me op dit moment erg in de war. Probeer er met iemand over te praten, en alles op een rijtje te krijgen, wat rustiger te worden, dan kun je beter je beslissing nemen. Bij twijfel: geen abortus!
En wat die ziel betreft; wat is dat eigenlijk? Ik kan me er weinig bij voorstellen.
Het heeft in ieder geval geen bewustzijn. Laat je niet gek maken door een film.
Wat vind je vriend er eigenlijk van?
Succes met je keuze.
Willem
Priscilla

15-06-2008 23:53

Hoi,
Ik las dat je zat te denken aan een abortus. ik wil je laten weten dat ik nu al 5 jaar lang verschrikkelijk lijd aan schuldgevoelens doordat ik ook een abortus heb laten doen. Voor mij is het een donkere wolk die neit meer weggaat. Ik ga er psychisch helemaal aan onderdoor dat wou ik je laten weten. Dat neemt niet weg dat jij het niet moet doen. Maar als twijfel je maar een klein beetje DOE HET DAN NIET.
Clau

16-06-2008 12:59

Hallo verdrietige mama.
Ik keek toevallig nog even op dit forum.
Ik herken zeer veel in jouw verhaal, en zat vorige week in precies dezelfde situatie als jij. Ook ik heb al 3 kindjes, waarvan de jongste nu 4 maanden. Voel en/of voelde me ook absoluut niet sterk genoeg om ten eerste een zwangerschap aan te kunnen, en daarna alles wat erbij komt kijken. De zorg etc. gaat altijd door welke leeftijd ze ook hebben.
Ik heb ook vreselijk getwijfeld, zeker omdat de jongste pas 4 maanden is. Als ik dan naar haar keek, kon ik het niet los zien van wat “ het” is als het in je buik zit.(sorry voor het woord ‘het’ ).
Ook ik was bij mijn eerste bezoek nog te pril zwanger voor een overtijdbehandelling, en moet zeggen dat die extra week het er toen voor mij ook niet makkeljker op gemaakt heeft. Mijn lichaam voelde zich zwanger, kon het niet los zien van mijn jongste etc. Aan de andere kant wist/weet ik ook dat ik er niet de kracht etc. voor zou hebben om de zwangerschap en alles wat daar bij komt aan te kunnen, wat voor mij de uiteindelijke beslissing heeft gemaakt.
Ik stelde mezelf de vraag, wat als ik er zelf aan onderdoor ga, wat voor invloed etc. heeft dat op de rest van mijn kinderen?? Dat maakt niemand gelukkiger, en zijn er uiteindelijk “ meer de dupe ”.
Simpel gezegd nu, maar worstel nog steeds met de beslissing die ik heb gemaakt, maar is heb ook pas vorige week donderdag de overtijdbehandeling gehad. De eerste 2 dagen heb ik het echt moeilijk gehad, en wilde wel schreeuwen dat ze het vruchtje terug moesten “ stoppen” zodat ik die beslissing nog niet hoefde te maken.
Uiteindelijk nu 5 dagen verder weet ik dat ik er goed aan heb gedaan, al blijf ik zeggen dat welke beslissing ik ook genomen heb, of zou hebben gemaakt, spijtgevoelens en schuldgevoelens zullen denk ik altijd blijven.
Voor mijn gevoel heeft het wel wat geholpen om vruchtje 5 weken te googlen, en niet abortus. Hieruit kun je zien dat het eigenlijk nog niet veel is, wat mij nu helpt om het los te zien van mijn vergelijking tussen baby/zwangerschap etc.
De ghost whisperer moet je niet naar kijken of je mee vergelijken, uiteindelijk weet je nooit hoe ver die mensen al in de zwangerschap waren.
Ik begrijp heeeel goed waar en wat je mee worstelt, afgelopen week was echt voor mij ook een vreselijke tijd! Klinkt misschien raar, maar heb zo zitten hopen op een spontane miskraam zodat de beslissing in ieder geval niet bij mij lag.
Welke beslissing je ook neemt, heel veel sterkte en succes! Ik weet precies waar je doorheen gaat, en is absoluut niet makkelijk!
Mocht je vragen hebben hoor ik het wel.
Groetjes,
Tamara

16-06-2008 16:07

wat naar om te lezen dat je in de war bent en in zo'n nare situtatie zit.
Je bent niet egoistisch als je nu deze zwangerschap wilt afbreken. Op dit moment is het geslacht van het vruchtje nog niet eens zichtbaar op de echo, het is ook nog niet eens bepaald. Dit is zo'n beetje de korte beginperiode van een zwangerschap waarbij het nog echt een het is. Dus het is nu geen meisje en ook geen jongen, het kan nog alle kanten op.
Als er nog niets te zien is op de echo, is het vruchtje dus nog niet aangekomen in de baarmoeder. Dat duurt nog even, het vruchtje is dus nu nog niet ingenesteld. Pas als het ingenesteld is, gaat het bloedvaten aanmaken waarmee het zich verbindt met de wand van de baarmoeder, het begin van een navelstreng. Zover ben je nog niet. Als je nog zo vroeg bent, klopt er nu nog geen hartje. Binnen een week tijd kun je niet het ene moment niets waarnemen op een echo en de week erna klopt er een hartje. Een vruchtje ontwikkelt zich heel snel tot een embryo en daarna tot foetus, maar nou ook weer niet zo snel. Ik weet niet wanneer je kunt spreken van een ziel. Ik geloof daar in zo'n vroeg stadium niet zo in, maar dat is heel persoonlijk. Ik vind eigenlijk dat je op dit moment nog niet kunt spreken van een kindje in je buik, uiteraard wel het begin van leven, het begin van…. Maar echt nog zo vroeg, je kunt het met het blote oog niet of amper waarnemen.
Ik denk dat als je deze zwangerschap doorzet, dat het heel zwaar voor je gaat worden. Fysiek, maar ook emotioneel. Je hebt het nu al zo druk en soms zwaar met je kinderen, moet je dan nog meer hooi op je vork nemen? Dat zijn dingen om goed over na te denken. Maar als je het gevoelsmatig zo zwaar hebt en denkt in termen van zieltjes en hoeveel millimeter is het, dan vraag ik me af of een abortus emotioneel misschien te zwaar is voor je. Wat gaat je in de nabije toekomst het minste verdriet en de meeste opluchting bezorgen? Nog een baby of toch niet? Praat erover in de kliniek, zij kunnen je helpen alles op een rijtje te krijgen.
carolien

16-06-2008 20:15

Lieve verdrietige mama,
Ik zat ook met jouw dilemma, heb 2 mooie meiden,en ben ondanks pilgebruik zwanger geraakt. Een schok,was er net een beetje weer,2e was een huilbaby,en vorig jaar kreeg ik aangezichtspijnen,ziekenhuis en doktersbezoeken,en de vreselijkste medicijnen,toen eindelijk via via bij een pijnbestrijder in refajazieken huis beland,daar heb ik via m'n wang een injectie gehad,eindelijk van die vreselijke pijnen af,ik ben er net weer een beetje. Toen hebben m'n man en ik de keuze..voor een overtijdbehandeling genomen,afgelopen vrijdag ben ik naar de kliniek geweest,ik vond het heel erg,maar moest kiezen voor mezelf,en voor mijn 2 meiden,die een mama verdienen die er is voor hun. Ik zal dit voor altijd met me meedragen en nooit meer vergeten. Ik hoop dat jij een goede keus voor JEZELF maakt,en wens je heel veel steun en kracht toe,volg je hart.
liefs mij
verdrietige mama

16-06-2008 22:32

dank jullie voor jullie reacties allemaal, fijn om te lezen da ik dus niet de enigste ben die het meemaakt en moeilijk vind en dat jullie ook al kindjeshebben
mijn vriend staat 8er me wa ik ook beslis, hij zeg als je het wilt houden ben ik er voor je, en als je overtijdbehandeling wilt snap ik het ook zegt hij omdat hij weet da het lichamelijk heel zwaar voor me zal zijn, omdat ik dus 3 keizersnedes heb gehad, en de arsen aangaven dat ik na de laatste rust moest nemen…..
met mijn verstand weet ik dat ik de juiste keuze maak, en mijn gevoel ook wel, alleen soms zijn het tegenstrijdige gevoelens
al weet ik dat ik nu ook een goede mama moet zijn voor de 3 die er al zijn, want nu nog een kleine erbij, en dan 4 kids in 5 jaar, is uiteraard heel heel erg zwaar
mijn kleinste is net 1, en die eist aand8 voor 3
wat voor behandeling hebben jullie gekozen?
Clau

17-06-2008 08:51

Hoi verdrietige mama.
Het is inderdaad zo dat verstandelijk en gevoelsmatig je 2 verschillende dingen voelt, had en heb ik ook.
Harstikke goed van je dat je wel kiest voor je familie wat je nu hebt!!
Ik heb gekozen voor de zuigcurretage, omdat ze tegen mij hadden gezegd dat je 3 dagen lang niet de zorg voor iemand mag hebben bij de abortuspil. Ook vond ik het risico dat het vruchtje niet los zou komen te groot (is geloof ik maar 2%, maar vond ik nog te veel).
Ik vond het voor miijn idee prettiger om gelijk niet meer zwanger te zijn, en niet nog 3 dagen te hoeven wachten voor het vruchtje los komt.
De curretage op zich is me “ meegevallen” , en je weet gelijk of het vruchtje weg is of niet met de echo.
Voor mezelf had ik het idee dat ik zou blijven twijfelen met de abortuspil of het er nog zou zitten of niet. Maar dat is voor ieder natuurlijk persoonlijk.
Veel succes en sterkte!

help wat te doen>>>

verdrietige mama

Els

verdrietige mama

willem

Priscilla

Clau

Tamara

carolien

verdrietige mama

Clau