Nee ik geloof er niets van dat ze verbonden is aan een anti-abortus organisatie. Die weten nl dat dit soort reacties averechts werkt. Als je doel is om mensen bewust te maken van abortus, en daarmee abortussen voorkomen, moet je dat dus anders aanpakken!
Ze is er dus niet op getraind.
Als je het zwart-wit neer zet ben ik zowel voor als na mijn abortus “anti”. Misschien nog wel meer anti als voor de abortus. Je theorie gaat dus niet helemaal op. 
hoe je
isabelle,
Nee ik ben niet van een anti-abortus organisatie. Ik ben er wel over aan het nadenken of ik me ergens bij kan gaan aansluiten om met dit onderwerp iets te gaan doen voor ongeboren kinderen die misschien in een opvanggezin ofzo kunnen komen. Wel is het een onderwerp dat me de laatste tijd enorm raakt. En toen ik hoorde van een pro-life stichting dat er zoveel abortussen per jaar worden gedaan werd ik plots heel verdrietig. Het deed me vroeger niet echt veel. Nu ineens wel. Het houd me dagelijks bezig. En ik vraag me af wat ik kan doen voor meisjes die twijfelen. En ik heb zelf geen abortus gehad. En ik weet niet zo goed hoe het voor de moeder moet zijn. Vast ook niet makkelijk om tot zo een beslissing te komen, maar ik zie het zo dat het leven voor een ieder begint met een bevruchte eicel. Voor mij is dat net zo veel waard als een compleet uitgegroeid mens. En soms denk ik dat er jonge meisjes of vrouwen zijn die er misschien te makkelijk over denken en een mens zien als een wegwerpartikel. En ik zou het erg vinden als er op deze manier ook ongeboren kindjes verloren gaan. Zo denk ik er nu over. maar ik verwacht dat mijn mening hierover nog bijgeschaafd moet worden en ik breder moet gaan kijken ook naar de omstandigheden ed.
Je kan die mening hebben, en ik deel hem zelfs. Ik denk alleen dat je moet leren hoe je moeders kan helpen. Je moet accepteren dat het voor jou wel als leven voelt, in een vroeg stadium, maar voor een ander ligt die grens pas bij 12 weken of bij 20 weken…
Daar moet je respect voor hebben. Je moet denk ik leren om een medestander te worden en niett een tegenstander. Daar bereik je veel meer mee… en dan zul je ook waardevol voor deze moeders zijn.
Ik denk dat je gewoon eens contact moet zoeken met een organisatie die je aanspreekt. Hou wel altijd je doel voor ogen. Laat dit doel niet zijn om moeders bang te maken.
Suc6
Cyndy, dat je je in wilt gaan zetten voor ongeboren kindjes is op zich een nobel streven, zeker als je je als opvang gezin wilt opgeven want dát is vaak wel het probleem met de mensen die fel anti-abortus zijn.
Ze roepen moord en brand als het om abortus gaat maar met een constructieve oplossing, zoals opvang bieden of evt. kinderen in huis nemen die echt niet bij de moeder kunnen blijven, geven de meesten niet thuis.
De anti-abortus mensen die we hier vaak zien, komen vaak met de meest gruwelijke “feiten” en verwensingen, wat ze daarmee willen bereiken is me niet helemaal duidelijk, waarschijnlijk de vrouwen die hier komen zo erg de stuipen op jet lijf jagen dat ze hier iig niet meer durven te komen.
De abortus die ze overwegen laten ze vaak toch wel doorgaan maar juist een van de weinige veilige plekken om er over te praten is dan juist in het gedrang gekomen.
De wijze waarop Jose hier met de vrouwen praat, op een manier waaruit geen oordeel blijkt, is veel constructiever dan smijten met krachttermen en vrouwen proberen bang te maken.
Dit forum is er niet om reclame te maken voor abortus, of om het op welke manier dan ook te promoten, niemand hier is VOOR abortus, dat we de keuze hebben is een voorrecht maar uiteindelijk zouden we allemaal willen dat het gewoon niet nodig zou zijn.
De vrouwen die hier komen worden op een normale manier behandeld, er is hier niemand die zegt: “Oh kies maar lekker voor abortus, het mag dus waarom niet?”
We proberen voor elke vrouw de juiste steun te bieden, al is het maar in de vorm van een virtuele knuffel.
Ik hoop dat je hier begrip voor hebt en dat je begrijpt dat dit niet de plek is om vrouwen die het toch al zo moeilijk hebben, nog moeilijker te maken, als je echt deel uit wilt maken van een oplossing, probeer dit dan met medeleven naar zowel de moeder als het kind.
Cyndy,
In mijn geval gaat het er niet om dat het “vruchtje”niet gewenst was, zeer zeker wel, ik heb er jaren naartoe geleefd, maar ik werd in mijn hoofd zo gek, paniek, dat ik er voor heb gekozen de zwangerschap af te breken. Dan gaat toch echt mijn eigen geestelijke gezondheid voor. En de rest van mijn gezin natuurlijk, die hebben niets aan een moeder die depressief of gek wordt.
Dat is iets wat je pas begrijpt als je het meemaakt denk ik.
Ik zou wel voor heel veel kinderen willen zorgen, heb enorm veel liefde te geven.
Ik denk dat het meerendeel van de vrouwen hier sowieso abortus had gekozen als ze wel opvang aangeboden hadden gekregen voor het kindje, ik denk niet dat dat wat uit had gemaakt.
Ook al was het nog net 5 weken, ik heb het er echt wel moeilijk mee.
Cyndy, je hebt op mij een heel vreemde indruk gemaakt, waarom ga je als je geen lotgenoot bent, dus geestelijk niets van een abortus weet, je mengen op een forum tussen heel gevoelige gesprekken en daar ontzettend nare berichten plaatsen over het doden van kinderen?
Ik geloof eerlijk gezegd geen zak van je goede bedoelingen, dan had je je tijd wel in andere zaken gestoken, waar je mensen wel mee kan helpen.
Hoewel ik ook vind dat cyndy het helemaal niet handig aangepakt heeft kan zij, ondanks ze het zelf niet heeft meegemaakt toch gevoelens over hebben. Dat is haar goed recht.
Cyndy pakt het heel goed op, wat je fout doet en wil ervan leren. Daar is wat voor te zeggen vind ik.
@ suzanne
Wat betreft het voorrecht van abortus. Ook dit is voor iedere vrouw anders. Ik zie het als een last. Als de mogelijk er niet was, had ik geen probleem en gewoon geaccepteerd dat er nog een kindje zou komen. Voor laure lijkt het me ook geen voorrecht… ik zou die wetgeving dan ook graag heel anders (lees strenger) willen zien.
Verder, ik doe mijn best om mensen niet te veroordelen. Ik voel het ook niet zo. Ik ben blij te lezen dat ik ook zo overkom. Bedankt voor het compliment!
Jose, ik snap je gevoel bij het woord voorrecht, toch zie ik het zo want als wij dit nu niet in deze vorm zouden hebben dan zouden het aantal illegale en doe-het-zelf abortussen weer stijgen, met alle gevolgen van dien.
In die zin vind ik dat het voor ons een voorrecht is dat wij de keuze mogen maken.
maar je hebt wel gelijk, de keuze wordt er voor sommigen absoluut niet gemakkelijker op puur omdat de keuze er is.
Toch ben ik van mening dat het goed is dat wij de keuze mogen hebben, ik was in elk geval heel “blij” dat ik de keuze had want nu ik wel gewenst en gepland moeder ben geworden, is me nog eens te meer duidelijk geworden dat ik het op mijn 15e niet aan had gekund.
Ik kan nu voor mijn kinderen een goede moeder zijn omdat ik toen voor abortus heb gekozen, dat weet ik zeker.
Maar jouw ervaring was anders, en zo projecteren we ieder onze eigen ervaring op het onderwerp abortus, vandaar dus ook onze individuele kijk op de zaken.
V.w.b een strengere wetgeving, ik zou graag een betere screening zien, ik zou het liefst een uitgebreide screening door een psycholoog oid zien en dan niet een gesprekje van 5 minuten.
Helaas kan zelfs de beste psycholoog niet letterlijk in het hoofd van deze vrouwen kijken om te zien of ze ook daadwerkelijk zo zeker zijn als ze overkomen. (Het “Waarom zag niemand dat ik dit niet wilde” en “Ik ging in die stoel zitten, wilde NEE schreeuwen en weglopen maar bleef toch zitten”-verhaal)
Het liefst zou ik willen dat elke vrouw die door haar man/vriend/familie/vrienden onder druk wordt gezet, de kracht in zichzelf kan vinden om het alleen te doen.
Helaas denken de meeste vrouwen toch volledig afhankelijk te zijn van hun partner/familie.
Voor deze vrouwen is eigenlijk maar 1 oplossing…..zelfvertrouwen!
Hoe je de wetgeving of screening e.d. ook aanpast, er zullen altijd vrouwen zijn die er net naast vallen en die vind je dan op prikborden en fora zoals deze.
Is het niet omdat ze spijt hebben van hun abortus, dan is het wel omdat ze een baarmoederperforatie hebben door een zelf uitgevoerde abortus, of omdat ze hun kind zoeken wat ze 20 jaar geleden op hebben gegeven voor adoptie, of om lotgenoten te vinden omdat hun kind is afgepakt door jeugdzorg.
Het probleem van ongewenste en ongeplande zwangerschappen blijft bestaan.
Het enige wat wij kunnen doen is de vrouwen hier goed voorlichten, en niet alleen over abortus maar ook over anti-conceptie om het inde toekomst te voorkomen.
Persoonlijk denk ik dat het voor iedereen goed zou zijn als de wetgeving strenger is. Wat je bijvoorbeeld al als punt noemt: de screening. Die 5 minuten heb ik niet gehad, of wordt daar het invullen van het formulier onder verstaan.
Ik moest tekenen dat er met mij naar andere oplossingen gezocht werd, maar dit is niet gedaan, ik heb er wel naar gevraagd, maar er is niet op ingegaan, omdat ik al snel zei: ow maar er zijn geen andere oplossingen.
Ik denk dat het goed is als abortus niet vanzelfsprekend meer zou zijn. Dat je er bijv gebruik van kan maken in bepaalde situaties zoals tienerzwangerschap, medische indicaties (en dan bedoel ik niet bij het krijgen van een gehandicapt kind) verkrachting, psychische problematiek, ik noem maar wat. En dan na een wat pittiger traject. Verplicht gesprek met bijv. Fiom.
Je ondervangt dan de achteraf kliniek (je kan tenslotte altijd nog jokken om geholpen te worden) achteraf klinieken, dat vind ik zowiezo een moeilijk punt. Je zegt wel dat moeders zelf kunnen kiezen voor abortus, maar ze zouden niet zelf kunnen kiezen om wel of niet naar een illigale kliniek te gaan. Wat mij betreft zijn deze moeders in deze situatie strafbaar. Al is het alleen maar om te voorkomen dat ze gaan.
Verder zou de grens van zwangerschapsduur verkort moeten worden. Het liefst wat mij betreft naar 6 weken. Je draagt dan zelf de verantwoordelijkheid om op tijd een test te doen. Anno 2010 weten nl alle vrouwen wel HOE dat je zwanger wordt.
Verder ben ik het helemaal met je eens, je praat altijd vanuit je referentiekader en je kunt niet alle “verkeerde keuzes” ondervangen. En ik zou daar 1 van zijn….
Suzanne Schreef:
——————————————————-
> Jose, ik snap je gevoel bij het woord voorrecht,
> toch zie ik het zo want als wij dit nu niet in
> deze vorm zouden hebben dan zouden het aantal
> illegale en doe-het-zelf abortussen weer stijgen,
> met alle gevolgen van dien.
> In die zin vind ik dat het voor ons een voorrecht
> is dat wij de keuze mogen maken.
> maar je hebt wel gelijk, de keuze wordt er voor
> sommigen absoluut niet gemakkelijker op puur omdat
> de keuze er is.
> Toch ben ik van mening dat het goed is dat wij de
> keuze mogen hebben, ik was in elk geval heel
> “blij” dat ik de keuze had want nu ik wel gewenst
> en gepland moeder ben geworden, is me nog eens te
> meer duidelijk geworden dat ik het op mijn 15e
> niet aan had gekund.
> Ik kan nu voor mijn kinderen een goede moeder zijn
> omdat ik toen voor abortus heb gekozen, dat weet
> ik zeker.
> Maar jouw ervaring was anders, en zo projecteren
> we ieder onze eigen ervaring op het onderwerp
> abortus, vandaar dus ook onze individuele kijk op
> de zaken.
>
> V.w.b een strengere wetgeving, ik zou graag een
> betere screening zien, ik zou het liefst een
> uitgebreide screening door een psycholoog oid zien
> en dan niet een gesprekje van 5 minuten.
> Helaas kan zelfs de beste psycholoog niet
> letterlijk in het hoofd van deze vrouwen kijken om
> te zien of ze ook daadwerkelijk zo zeker zijn als
> ze overkomen. (Het "Waarom zag niemand dat ik dit
> niet wilde“ en ”Ik ging in die stoel zitten, wilde
> NEE schreeuwen en weglopen maar bleef toch
> zitten"-verhaal)
> Het liefst zou ik willen dat elke vrouw die door
> haar man/vriend/familie/vrienden onder druk wordt
> gezet, de kracht in zichzelf kan vinden om het
> alleen te doen.
> Helaas denken de meeste vrouwen toch volledig
> afhankelijk te zijn van hun partner/familie.
> Voor deze vrouwen is eigenlijk maar 1
> oplossing…..zelfvertrouwen!
>
> Hoe je de wetgeving of screening e.d. ook aanpast,
> er zullen altijd vrouwen zijn die er net naast
> vallen en die vind je dan op prikborden en fora
> zoals deze.
> Is het niet omdat ze spijt hebben van hun abortus,
> dan is het wel omdat ze een baarmoederperforatie
> hebben door een zelf uitgevoerde abortus, of omdat
> ze hun kind zoeken wat ze 20 jaar geleden op
> hebben gegeven voor adoptie, of om lotgenoten te
> vinden omdat hun kind is afgepakt door jeugdzorg.
> Het probleem van ongewenste en ongeplande
> zwangerschappen blijft bestaan.
> Het enige wat wij kunnen doen is de vrouwen hier
> goed voorlichten, en niet alleen over abortus maar
> ook over anti-conceptie om het inde toekomst te
> voorkomen.
Hoi Suzanne, (eerst O.T. gefeliciteerd met de 1e juli !)
Ik wil nog wel iets verhelderen over de “strenge”- of juist niet “streng genoege” wetgeving.
De zg Christelijke partijen, die totstandkoming van de wetgeving ruim 10 jaar hebben opgehouden, wilden destijds persé dat een een indicatielijst zou
komen voor abortus, dus: in dit geval mag het wel, in dat geval niet. Of: “na verkrachting” is abortus wel toegestaan, en: “al tien kinderen” niet.
Er werden ellenlange lijsten gemaakt tot bleek dat sommige verkrachte vrouwen hun kind wilden behouden. Toen is de “noodsituatie”- formulering uitgevonden. De arts, of liever nog twee artsen, moesten uitmaken of de vrouw die abortus wilde in een noodsituatie verkeerde. Een dertienjarige die zwanger was geworden werd door velen als een noodsituatie gezien. Maar “Oma” wilde best voor die baby zorgen, ergo: Noodsituatie ??
Toen is na jaren van geharrewar uitgemaakt dat de vrouw zelf mocht bepalen of “noodsituatie” op haar van toepassing was.
Dat loopt dan individueel volstrekt uiteen. Ik heb studentes in de klinieken gezien die absoluut eerst hun studie wilde afmaken. Volgens hen schiep de zwangerschap een noodsituatie. Een met mij studerende “collega” kreeg tijdens haar studie 4 kinderen. Na elk examen één. Nu is ze specialist
in Amsterdam. Zij heeft de zwangerschappen nooit als negatief of ongewenst ervaren.
En dat is juist het grote goed van de Abortuswet. De vrouwen hebben de vrijheid voor abortus te kiezen en niemand doet dat onverschillig of omdat ze
eerst op vacantie wil (zoals de tegen-abortus-activisten ons willen doen geloven). Daarvoor is een abortus te ingrijpend.
Ik voor mij vind de clausule van de verplichte “vijf dagen bedenktijd” helemaal geen ramp. Feministen vinden ook dat betuttelend en denigrerend.
Ik denk dat meeste vrouwen, al vóór ze zwanger worden, weten of ze een kind willen / aankunnen, en voor hen zijn die vijf dagen in feite niet nodig.
Maar toch heb ik wel meegemaakt dat vrouwen onder druk werden gezet door hun omgeving en dan in die vijf dagen tussen het gesprek met een arts en de ingreep zelf, van mening veranderden.
Ik herhaal hier nog maar eens mijn oude, maar nog steeds geldende opvatting:
Het zijn juist de vrouwen die een goede moeder willen zijn, die voor abortus kiezen.
Joeri
Je slaat mijns inziens de plank volledig mis.
Waar het uiteindelijk om draait is wanneer een kindje een kindje is. En dat heeft niets te maken met dat een vrouw zelf mag kiezen…. want waarom niet de zwangerschap uitdragen en het kind van de rotsen af gooien? Als je tenslotte een goede moeder bent, kies je ervoor of het kind het moet overleven. Nee iedereen zal dit veroordelen.
Nu hebben we met zijn allen bedacht dat tot 24 weken zwangerschap het kind gedood mag worden. Echter, als ik de cijfers erbij pak overleeft 65 procent het bij 23 weken (bron: vroeggeboorte.nl) tja…….. je bent een goede moeder als je ervoor kiest om het dood te maken? Ik vind van niet, anderen misschien wel.
Waar ligt die grens wel? Tja….. als alles erop en eraan zit? Als het hartje klopt, bij de samensmelting van het eitje en het zaadje? Of misschien bij het innestelen pas?
Voor iedereen ligt dat anders.
Nee, er moeten grenzen aangegeven worden.
Ik ben het met je eens dat dit een lastige klus is. Maar het gemak hoe het nu allemaal kan vind ik fout. Je bent nog nooit zwanger geweest, misschien dat het daardoor komt, maar zwangeren doen dingen die ze anders niet zouden doen. Daar zou de wet op aangepast moeten worden.
Ik wist wat ik wilde, ik ben radicaal tegen abortus, alleen 1 week van mijn leven tot nu toe niet….. rara welke week dat dat was! En niemand die dat mij voorlegde. Niemand die dat gesprek met mij aanging. (Zelfs vbok niet, die heb ik nl ook nog gebeld. )Huilend heb ik die pil ingenomen, de grootste fout van mijn leven. Niemand in de kliniek die mij stopte of gesprek met mij aanging. Niemand die met mij zocht naar alternatieven. hoe de wet tot stand is gekomen maakt mij niet zoveel uit, het gaat mij om de werking ervan, en die is mijnsinziens niet goed… die moet veel zorgvuldiger, (naast dat de grens van 24 weken heel veel weken naar beneden moet, natuurlijk)
Ik heb tijdens de abortus geen gevoel gehad van noodmaatregel. Het voelde als plastisch chirurgie: mevrouw, u weet het zeker? (Heb ooit een flinke plek op mijn arm weg laten halen door de plastisch chirurg) niet als: “u kan echt niet anders?” Dat zou de vraag moeten zijn bij een“noodsituatiel”
De manier hoe jij over tegen-abortus-activisten praat… laten we zeggen, je maakt dezelfde fout als cyndy maakt, je generaliseerd. Er zullen vast activisten zijn die je doen geloven dat je abortus pleegt om op vakantie te gaan, maar dat is slechts een kleine groep. Er zijn zat anti-abortus mensen die wel respect hebben voor de keuze van mensen die abortus plegen. Zij voeren aktie tegen de wetgeving, niet tegen de mensen. Zij gaan wel uit van de goedheid van de vrouwen.
Jammer, want je maakt een niet kloppend plaatje van tegenstanders van abortus.
Dat gooit een gesprek dicht, en gesprek/discussie is erg belangrijk bij dit soort ethische kwesties.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's