Hallo,

het is al weer even geleden dat ik hier wat geplaatst heb. Het gaat op het moment redelijk goed, ik denk nog elke dag aan mijn 2 kindjes die er niet meer zijn.

En als ik dan naar mijn 2 zoontjes kijk, doet het nog steeds even pijn als voorheen.

Ik zie hoeveel liefde mijn kinderen mijn geven en ik hun kan geven. Het is zo raar dat ik dit 2 keer heb afgebroken, snap niet hoe ik dat heb kunnen doen. Heel vaak zou ik de tijd willen terug draaien, maar dat gaat helaas niet. Verdriet,boosheid en onbegrip zijn elke dag aanwezig en niets lijkt te echt te helpen.

Heb hulp gezocht, maar dit is tegenwoordig eerst digitaal, en dat werkte voor mij niet. Nu laat ik alles maar komen zoals het komt en probeer het beste ervan te maken.

Ik kijk naar wat ik heb en dat maakt me gelukkig. 2 lieve kinderen en een supper lieve man maken mijn leven leefbaar, als ik hun niet had dan zou ik er denk zelf niet meer zijn.

Dat klinkt misschien egoistisch, maar het is waar. Ik leef voor mijn gezin en daardoor heb ik weer plezier en zin in het leven.

Dat neemt niet weg dat het vergeten is/wordt. Vaak als ik alleen ben loop ik heel de dag erover te denken en huil soms. Het lucht op als ik erover schrijf en ben beter met schrijven dan met praten in persoonlijke kring.

Zo even weer mijn hartje gelucht en me hier weer laten horen.

iedereen heel veel sterkte met alles.