Hallo!
Dit is een erg late reactie, maar ik wou toch eens even reageren.
Het enige wat ik op internet lees van ervaringen met abortuspillen, zijn negatieve. Ik wil géén reclame maken voor de abortuspil, want het is GEEN VOORBEHOEDSMIDDEL!! Een abortus zelf natuurlijk ook niet! Soms word ik er naar van dat sommige (vooral jonge) meiden abortus zien als een alternatief voor condooms of zo. “Ik ben niet aan de pil, ik ga wel gewoon naar de abortuskliniek.” Alsjeblieft zeg!
Maar ja, ik neem aan dat dat hier niet het geval is 
Ik veroordeel zelf overigens niemand; sommige mensen gaan meteen roepen “je had maar uit moeten kijken!”, maar zelfs met de pil kan je nog zwanger worden. Soms kan de reden erger zijn, zoals verkrachting of juist een simpele reden zoals de pil vergeten. (Maar bij die laatste nogmaals; denk niet te licht over dit soort zaken! Niet van “ach ja, pil vergeten.. dan maar abortus. Kom schat!”. Stom voorbeeld misschien, maar als je volwassen genoeg bent om seksueel actief te zijn ben je ook ALLEBEI volwassen genoeg om na te denken of condooms te kopen!) Om een lang verhaal kort te maken: als vruchtbare vrouw heb je gewoon kans om zwanger te worden, hoe dan ook. En gelukkig heeft iedereen hier recht op een vrije wil en eigen mening. Wil je kinderen? Prima. Wil je abortus? Ook prima; in mijn ogen maakt je dat niet minder dan een ander.
Om nou eindelijk op het verhaal terug te komen: ik heb enige tijd geleden ook een abortus laten doen middels abortuspillen. Ik koos zelf voor abortus omdat ik al heel mijn leven lang geen kinderwens koester. De reden van mijn zwangerschap was het falen van een spiraaltje. Ik kwam erachter dat ik zwanger was omdat ik dacht dat er iets niet klopte. Ik had totaal geen zwangerschapskwaaltjes, bijv. misselijkheid of zo. Gewoon vrouwelijk instinct denk ik. En ja hoor; ik deed de test en bleek zwanger te zijn. Meteen voor dezelfde middag nog een afspraak gemaakt bij de huisarts. Je krijgt we de verplichte bedenktijd. In die dagen kreeg ik dus wel last van de bekende kwaaltjes zoals misselijkheid en stemmingswisselingen etc.
Na die bedenktijd mocht ik naar de kliniek. Ze maken daar een echo van je buik om te kijken hoe ver je bent. Ik was er erg vroeg bij; het was echt ontzettend pril. Als je nog maar zo kort zwanger bent, word een pil je ook eerder aangeraden dan een “echte” abortus. Je moet in de kliniek zelf de eerste pil innemen. Van die pil gaat de vrucht dood. Daarna krijg je 4 pillen mee om binnen 2 dagen in te nemen. Je spreekt daar af wanneer je ze inneemt. Ik wou ze gelijk de volgende dag al innemen, anders zit je er alleen maar tegenaan te hikken en jezelf zenuwachtig te maken.
De volgende dag moet je 2 pillen in 1 keer innemen. Dit doe je overigens vaginaal. De meeste vrouwen beginnen binnen 1 uur te bloeden. Ik begon pas na meer dan 2 uur. Ook zou het gepaard zijn met hevige buikkrampen. Ik had slechts af en toe een krampje dat vergelijkbaar is met menstruatiekrampen. Ik kon die dag nog gewoon autorijden en heb zelfs nog bij Ikea binnen gestaan.
Na 4 uur neem je de volgende 2 pillen in, ook weer vaginaal. Wederom geen hevige krampen noch buikpijn.
's Avonds kreeg ik “last” van een erg lichte misselijkheid. Maar zolang ik niet te actief deed merkte ik er niks van. De dagen die daarop volgden bleef ik nog af en toe een beetje bloeden, maar helemaal niet veel. Ook kon ik gewoon werken etc. Met sporten heb ik wel een paar dagen gewacht omdat je lichaam zichzelf ook moet herstellen van een miskraam natuurlijk. Want dat is wat je opwekt met die pillen; een miskraam.
Nogmaals, ik wil géén reclame maken voor de abortuspil! Maar ik heb nergens last van gehad! Het is wel per vrouw verschillend… De één ligt krom van de pijn en de ander merkt niks. Ook is het normaal dat je niet meteen begint te bloeden. Het kan ook later zijn (maximaal 7 dagen). Maar de ergste pijn is vanaf het moment dat je begint te bloeden tot maximaal 2 dagen daarna. Heb je in die tijd vrijwel geen pijn gehad, kan je jezelf dus gelukkig prijzen.
In de twee weken die volgen mag je overigens geen geslachtsgemeenschap hebben, niet baden of zwemmen (wel douchen) en geen tampons dragen. Maar goed, zo erg is dat allemaal niet natuurlijk.
Qua psychische klachten moet ik zeggen dat die bij mij ook 0,0 waren. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik er ook maar 1 sec aan getwijfeld heb. Ik heb ook geen spijt gehad. Het is overigens geen ingreep die ik nog een keer zou willen doen. Het is natuurlijk al bij al absoluut geen pretje, of het nu wel of geen mentale/fysieke klachten meebrengt.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
