Ten eerste een kind krijgen of weglaten halen is in mijn ogen beiden een keuze die je voor jezelf maakt, en dus een egoistische keuze als je het zo wilt noemen. Je krijgt een kind louter voor jezelf en voor je eigen plezier, niet voor een ander en of dat kind het leuk vind om in deze wereld te komen, dat weet je niet van tevoren. Ik vind het kiezen voor een kind, en dus voor leven, niet per se nobel en de beste keuze. Ik vind het net zo bijzonder als je er niet voor kiest om een zwangerschap niet voort te zetten. Zo kijken alleen zeer weinig mensen er tegenaan.
Wat ik belangrijk vind om te benadrukken, is dat er nu geen sprake is van een kind in je buik. Ik wil het ook niet bagataliseren, niet minder bijzonder maken dan het is, het is natuurlijk het begin van….. Maar dat is het nu nog niet, het is waarschijnlijk nog niet eens een embryo. Ik spreek dan ook niet over ‘een kind’ laten weghalen. Je onderbreekt een proces.
Wat betreft jouw angst dat je hierna nooit meer een kind zou kunnen krijgen, dat is denk ik meer je emotie dan een realistische angst. Je ben niet te oud, van een abortus wordt je niet onvruchtbaar en je weet nu niet of het voor jou heel moeilijk is om zwanger te raken. Ik neem aan dat dit per ongeluk is gebeurd, dat je niet bewust ermee bezig was. Het zijn dus dingen die je allemaal niet kunt weten, dus lastig om daarop je keuze te baseren.
Wat voor jou denk ik de keuze heel moeilijk maakt, is dat je wel sterk een kinderwens hebt. Alleen de situatie is nu niet optimaal, het is misschien ook wel heel erg zonde als je jouw leven nu zo extreem onder druk gaat zetten. Moet je nu gaan samenwonen, omdat je zwanger bent? Je toekomstplannen op zijn kop zetten, en de financien? Niet echt handig als je nog niet bent afgestudeerd (je vriend dan). Voor mij waren dit allemaal doorslaggevende redenen, de gedachte dat ik in die omstandigheden een kind moest krijgen deed mij helemaal in paniek raken. Dat ik de situatie dan met hangen en wurgen zo moest draaien, dat er wel een kind kon komen deed mijn hart geen vreugde sprongen maken. Als een kindje er eenmaal is, zit je natuurlijk even op een wolkje. Maar na een jaartje zal de realiteit je hard om de oren slaan. Ik wil een goed leven hebben, en niet ieder dubbeltje om hoeven draaien. En ik wil een partner die achter me staat, die het ook graag wil. En ik wil blij worden van een positieve test, niet in paniek raken. Dit waren dus voor mij redenen om te zeggen: dit kan helaas niet. Wat de toekomst me gaat brengen zie ik dan wel weer, maar dit kan en wil ik niet. Zo waren mijn gedachten dus (een maadn geleden).
Dat je vriend het niet ziet als een abortus is wel een beetje flauw! Want een zwangerschap afbreken is altijd een abortus, de methoden zijn ook hetzelfde. Het verschil is dat als je niet langer dan 16 dagen overtijd bent, dat je dan niet die verplichte 5 dagen bedenktijd hebt. Dat is het enige verschil, niets meer en niets minder. Ze noemen het dan een ‘overtijdsbehandeling’, dan valt het niet onder de abortuswet (waar die 5 dagen bedenktijd in zijn opgenomen), maar je krijgt een zuigcurretage of een abortuspil (kun je zelf kiezen) en dit zijn beiden abortusmethoden.
Hoe je je keuze moet maken, kan niemand je vertellen. Ik heb er zelf geen bezwaar tegen om een zwangerschap af te breken, ik heb daar geen schuldgevoelens over. En nogmaals, ik dacht niet in termen van ‘kindje laten weghalen’. Ik moet wel zeggen dat ik het weer niet had gedaan, als mijn zwangerschap al verder gevorderd was. Ik was zelfs al te vroeg voor een curretage, maar zou ik er een maadn later pas achtergekomen zijn dan had ik het een ander verhaal gevonden.
Dus dat kan ik je wel als tip meegeven, je moet de zaken goed overwegen. En praat met je vriend, alleen de mededeling dat hij absoluut een abortus wilt is niet genoeg. Jij zit ermee, dus wat jij voelt mag hij echt wel meenemen in zijn gedachten. Maar wacht niet te lang met beslissen, een zwangerschap ontwikkelt zich als een tierelier. En voor je het weet zit er wel al een kloppend hartje daarbinnen, dat maakt de zaken denk ik wel steeds moeilijker. En al die hormomen help ook niet echt…..
Sterkte met je beslissing! Als je wat wilt weten, vraag gerust.
Oh ja, als je belist tot een abortus, probeer zorgvuldig de kliniek te kiezen. Dat is wel belangrijk, dat je met goed personeel en artsen te maken hebt. En neem je vriend mee! Laat hem ook meekijken met de echo enzo, dan dringt het ook bij hem een beetje door. Voor een man blijft het een onwerkelijk en abstract iets.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
