Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
OnbekendeMeid
Ik weet dat er veel meiden/vrouwen zijn die ook erg gestresst zijnn voor een abortus vandaar hier mijn ervaring van vandaag.
Ik samen met mijnn vriend besloten een abortus te doen omdat het van beide kanten beter uitkwam ( ik heb namelijk veel schulden en problemen en kan het kind dus niks bieden ). Dus heb ik het verteld aan de gynacoloog ( inmiddels 11 weken en 5 dagen zwanger ). Die vertelde mij of ze niet zeker wist of het ook mogelijk was dus was ik erg bang ( omdat je 5 dagen bedenktijd hebt wat verplicht is volgens de wet) dat het niet zou lukken.
Gelijk dezelfde middag nog gebelt en een afspraak gemaakt. De vrouw van Stimezo vertelde hetzelfde : u moet eerst met de dokter overleggen of het mogelijk nog is want dat weet ik niet zeker.
Eindelijk 5 dagen verder ( vandaag) was het zover. Doodnerveus stapte ik en mijn vriend de bus in ( gelukkig ken ik Groningen goed dus wist ik de plek gelijk te vinden). Eenmaal aangekomen moesten we op de bel drukken, hoorde we een zoemer en konden we naar binnen lopen ( trap naar boven) en aangemeld bij de balie. In de kleine wachtkamer was bijna helemaal vol en hadden gelukkig nog een plekje naast elkaar. Mijn afspraak was om kwart voor 11 maar liep 20 minuten uit. Eerst moest je met een mevrouw mee naar een hokje die gaf je een vragenlijst en vulde je gegevens in en legde uit hoe het werkte. Alles ingevuld moesten we weer wachten in de wachtkamer op de dokter voor een echo.
10 minuten later kwam de dokter gelukkig al ( ik had 2 vrouwlijke artsen en 1 man) die erg aardig waren. Eerst de echo gemaakt en bleek ik al in de 12 weken te zitten.Gelukkig zei de dokter dat het nog net kon ,dus kreeg ik nog 1x een gesprek of het me eigen wil is en de redenen. Alles goed en wel duskon ik de papieren ondertekenen en werden mijn vriend en ik naar beneden gebracht ( mijn vriend in wachtkamer beneden en ik de omkleedkamer, aangezien er andere vrouwen zaten kon hij natuurlijk niet mee ) eenmaal aangekomen in de kleedkamer zaten nog 3 andere vrouwen op de stoel die net klaar waren, ik werd binnen 15 minuten opgeroepen en werd me vriend meegevraagd.
Aangekomen in de abortuskamer moest je op een bevallingsstoel zitten, benen omhoog, en keken ze eerst waar die precies zat, daarna kreeg ik een eendebek en verdoving ( wat geen pijn doet de verdoving ). En toen pakte ze een ijzeren buis en drukte ze erin, dat voelde je wel en toen kwam de mannelijke arts die een machine aandrukte en voelde ik gelijk al dat hij aanstond, een erg verkrampte drukkerig gevoel die op en neer gaat dat vond ik na 1 minuut al pijnlijk. Gelukkig zonder tranen weggekomen maar wel door de zuster naar de wachtkamer gebracht omddat ik lijkbleek was. Gelukkig zaten de andere 3 er niet meer en mocht me vriend mee naar binnen, dat was een enorme opluchting. Binnen 15 minuten even lopen overgeven en toen voelde ik me al stukkem beter. Had alleen buikkrampen van de ongesteldheid. Dus gelukkig na 30 minuten weer weg, we moesten er om kwart voor 11 zijn en zijn tegen kwart voor 2 eruit gelopen dus het viel te doen.
Ik hoop het niet weer te krijgen want het is geen leuke ervaring maar na die tijd voel je je al stukken beter en dat vind ik prettig. Voor andere vrouwen die het gaan doen is het niet gezegd dat je net zo veel pijn voelt als mij, 1 van de 3 meiden heeft zelfs helemaal niet zoveel pijn gehad terwijl de andere wel 3x heeft lopen overgeven. Dus wens ik jullie veel sterkte en onthou dat je er snel weer weg bent en met een miskraam duurt het wel 3 uur de pijn nu maar hooguit 30 minuten.
Groetjes Onbekende
