Verdriet en nog steeds erg moeilijk

  • Sanne1991

    Hallo,

    Graag wil ik mijn verhaal doen,

    Halverwege december kwam ik er achter dat ik zwanger was. Op het moment kon ik niet helder nadenken en kreeg te horen dat mijn vriend met wie ik toen 2 en een half jaar een relatie had geen kinderen met mij wou.

    4 januari heb ik een abortus gehad.

    Voor de abortus had ik een echo laten maken en ik bleek 6 weken zwanger te zijn.

    Tijdens de behandeling bleek ik 12 weken zwanger te zijn.

    Ik heb gekozen voor een abortus, omdat ik 21 jaar ben, studeer, geen financiele middelen en geen stabiele relatie had.

    Vlak na de abortus stond ik er volledig achter. Nu twijfel ik steeds. Ik sluit me af voor mijn vrienden. Heb nergens zin in en zit het liefst de hele dag thuis. Het voelt als een zwart gat waar ik maar niet uit kom. Mijn moeder vraagt er nooit naar en zwijgt er over.

    Zijn er mensen die zich hier in herkennen?

    Liefs,

    Sanne1991

  • knuffeltje

    Lieve Sanne,

    Ik zit in precies dezelfde situatie als jij, alleen ik ben 18.

    Zou graag met je erover praten, het klinkt misschien vreemd maar ik denk dat ik echt weet hoe je je voelt..

    Heb het er nog steeds heel erg moeilijk mee en twijfel elke dag aan mezelf.. :(

    Ben je nog samen met je toenmalige vriend? En heeft hij je wel op een goede manier gesteund? Ikzelf voelde me namelijk heel erg gedwongen, ging heel erg tegen mijn gevoel in..

    Spijt is echt een van de rotste gevoelens, wat voor mij heel erg helpt is positief proberen te denken, het verleden kun je niet meer overdoen maar je kan wel proberen om je verdere leven zo gelukkig mogelijk te leven. Dat jou dit is overkomen is alleen maar heel erg voor je. Ik ben altijd heel hard voor mezelf geweest en ben dat nog steeds, kan mezelf wel voor mn kop slaan.

    Misschien vind je het een fijne gedachte dat je over een paar jaar , als je klaar bent met je studie waarschijnlijk meer “klaar” bent voor een kindje en je hem of haar dan veel meer te bieden hebt.

    Ik weet nog dat ik het vreselijk vond dat ik wel van het kind hield maar mn vriend niet. Het lijkt me heel fijn om het gevoel te ervaren om er echt “ samen blij mee te zijn ” en dit is ook echt iets waar ik naar uitkijk voor over een aantal jaar. Misschien ook een fijne gedachte voor jou..

    Je mag me alles vragen of zeggen..

    xxx