Hoi lieve mensen.

Na lang nalopen denken. Wegens mijn opleiding en gezondheid. Heb ik besloten om abortus te doen.

Maar ik wou zeker niet naar de kliniek! Want al die verhalen werd ik alleen maar banger!

Ik ben naar huisart gegaan voor verwijzing naar gynoloog, want ze kunnen je daar ook helpen. Kon al op de woensdag.

Naar de gynoloog die maakte echo inwendig. Bleek dat 8 weken was. Maar kindtje was niet gezond. Zal gehandicapt op de wereld komen. Dat was pak voor me hart denk ik. Maar ik wil ook geen kinderen omdat vroeger mishandel ben door mijn vader. En dat heb ook uitgelegd.

Vervolgens moet je in het ziekenhuis nog wel andere dingen doen zoals, onderzoeken of je gezond bent voor een operatie en bloed prikken.

Kon maandag half 8 moest ik me melden! Werd in ziekenhuis bed gestop. Toen werd ik bang en schaamde me heel erg. Werd op 9 uur naar beneden gebracht zeiden ze vervolgens werd dat half 10. Beneden werd helemaal niet zo lekker. En de zuster legde een infuus aan. Toen vroeg ze waarvoor ik kwam. Toen moest erg huilen. Waarop ze vroeg waarom ik zo verdrietig voor was. Dat was gewoon schaamte en omdat erg bang was.

Uiteindelijk was ik klaar voor gemaakt, ging naar operatie kamer. Daar hielp een lieve gynoloog me. En vroeg nog foto mocht voor me vriend. Maar ik wilde het niet of in envelopje mocht. Dat mag controle waarop ze zij je hoeft niet voor te schamen. Pakte me hand vast.

Ik werd onder narcose gebracht. Verder hebben al die mensen hun werk gedaan.

Ben toen weer wakker geworden in de uitslaapkamer. Toen moest ik meteen broekje aan. Toen kwam de gynoloog dat alles goed was verlopen. Ik mocht al gauw weer naar boven. Omdat ik denk niet meer kon slapen en zo.

Boven me vriend toen had even verdriet.

Werd bijna meteen eten e. Drinken verzorgt en mocht eigenlijk binnen 2 uur naar huis.

Had veel pijn in me buik. En nu zijn we een paar dagen verder….

We zien wel hoe allemaal gaat verlopen.

1 ding weet ik wel met de dokters heb getroffen. En verpleegsters!