Vandaag abortus gehad

Anoniem2

21-01-2010 20:38

Pff dat wachten is lastig zeg… Rationeel de goede keuze gemaakt, emotioneel val je soms toch weer even terug. Zeker omdat ik mijn buik begin te voelen, de zgn bandenpijn (althans, denk dat dat ‘t is…..). Ik weet voor mezelf dat ik de goede keuze gemaakt heb, en iedereen die van mijn beslissing op de hoogte is, steunt mij, da’s prettig om te weten. Idioot trouwens hoe vaak 't volgens mij gebeurt: mijn kliniek (Eindhoven) had deze hele week al geen ruimte meer, er zitten dus twee weken tussen mijn telefoontje en de behandeling zelf.
Even een praktische vraag: weet iemand eigenlijk hoe het zit met die rhesus-factor? Ik heb maandag bloed laten prikken, vandaag waren de uitslagen nog niet binnen. Afspraak bij de huisarts is door de assistente afgezegd en dat is prima wat mij betreft, als de ingreep donderdag maar door kan gaan!
Ik ben op het moment van de abortus zelf trouwens zeker 10 weken, weet iemand of er nog verschil in pijn in zit als je nog vroeg of al later in je zwangerschap zit? Ik heb altijd gigantische last van mijn menstruatie, dus zal er maar vanuit gaan dat het daarmee te vergelijken is. Haha nog erger trek ik even niet…
En ik ga denk ik na afloop direct een spiraaltje laten plaatsen, hebben jullie daar ervaring mee?
*Vlinder

22-01-2010 10:41

Ik was 14 weken, maar ik ben onder narcose behandeld. Ik heb de behandeling zelf dus helemaal niet meegemaakt. De pijn daarna vond ik heel goed te doen, vergelijkbaar met een flinke menstruatie inderdaad. Ga je onder narcose of laat je het onder plaatselijke verdoving doen? In dat laatste geval kan ik er niets van zeggen.
Anoniem

22-01-2010 12:10

@ Anoniem2:
Ik heb meteen een mirena spiraal laten plaatsen na de tijd. Die had ik ook al, dus daar was ik mee bekend. Van het plaatsen zelf voel je weinig (beetje kramperig gevoel), omdat de baarmoedermond al openstaat. Ik reageer altijd goed op de Mirena, dus dat is goed gegaan.
Vandaag gaat het ook weer goed, emotioneel gezien. Ik was dan ook nog niet zover heen (6 weken), maar had vreselijk last van misselijkheid de hele dag. Die was eigenlijk meteen over na de abortus. Heb zelfs op de terugweg nog een stop gemaakt bij de McDonalds! De vermoeidheid trekt gelukkig ook weg.
Mijn tepels zijn nog steeds erg gevoelig en mijn borsten nog wat ‘groter’ dan normaal, maar ook dat zal wel weg ebben. Hoewel… dat tikkie groter is geen probleem! :-)
Wat bij mij wel duidelijk is geworden, is dat ik niet weer een abortus laat doen. De omstandigheden waren nu niet goed, de setting niet juist en het voelde ook niet goed. Maar, op mijn leeftijd (bijna 40) en geen kinderen hebbende, is het me wel duidelijk geworden dat er tóch wel een kinderwens nog is.
Maarja… daar moet je wel de juiste partner voor hebben, die ook achter je keuze staat en er ook voor gaat. En dát was in dit geval niet zo. Bovendien stond ik er zelf ook niet achter.
Voorlopig eventjes geen kerel voor mij. Ik vind 't wel prima zo!
Anoniem2

24-01-2010 13:15

Bedankt voor het delen van jullie ervaringen.
In Eindhoven is het helaas niet mogelijk om een roesje te krijgen, dus dat wordt even met de kiezen op elkaar… En tsja, die spiraal. Ik heb er nog nooit een gehad, mede omdat ik hoorde dat het inzetten pijnlijk is, maar goed, als ik er dan toch al ‘klaar’ voor lig, dan doe maar gelijk. Kan een hoop ellende besparen in de toekomst. Heeft een spiraaltje ook bijwerkingen als libidoverlies e.d.? Had ik bij de pil en nuvaring last van, toch een beetje zonde ;-).
Groetjes, fijne zondag nog!
sonja

25-01-2010 17:07

Fijn om te lezen deze ervaringen! Ik vond ook al dat er erg weinig op het internet ervan stond.
Ik heb vandaag ook een abortus ondergaan
was 14 weken zwanger.
was eerst al bij stimezo geweest maar die deden het tot 12 weken en werd dus doorgestuurd,
Zag er heel erg tegenop en wist ook niet hoe ik het anderen moest vertellen.
Maar ik vond het erg meevallen achteraf.
Werd goed ontvangen en kreeg ook een vragenlijst, daarna een gesprekje en nog een echo die ik niet gezien heb.
daarna een zetpil dicoflinac en 2 pilletjes om de baarmoeder week te maken. Dat moest ongeveer een half uurtje inwerken en na 3 kwartier werd ik opgehaald en mocht ik mee.
ook door de kou en de zenuwen en de medicatie die ik al had gehad was het erg moeilijk om aders te vinden en na 3 keer prikken heeft de arts het opgegeven.
Hij heeft toen het rechtstreeks in de baarmoeder??! gespoten en ik voelde me per direct heel licht daarna kreeg ik nog 2 spuitjes en toen ging het voor mijn gevoel heel erg snel.
dacht dat het met 5 min al gebeurd was maar uiteindelijk zijn ze 25 min bezig geweest.
Heb niet heel veel pijn ervaren gelukkig.
de pijn van het misprikken in de aders deed meer pijn!
de eendebek deed ook niet pijn ik heb een paar keer gevoeld dat hij met iets erlangs heen schraapte en af en toe een steekje maar dat was het eigenlijk..
ik heb al een kindje misschien dat dat het ook anders maakte omdat ik al een keer bevallen ben? maar dat weet ik dus niet.
plus dat het roesje wat ik gekregen had ook zijn werk goed deed.
daarna mocht ik naar de rustkamer en werd me thee en brood en crackers gebracht ze waren allemaal heel erg lief!
na tijdje ging ik plassen en kwam er best veel bloed en stolsels uit maar mocht naar huis
moest vanmiddag 2 pillen slikken en vanavond na het eten 4 pillen.
Heb tot nu toe ook nog geen napijn… Ben benieuwd hoe dat morgen enzo zal zijn.
veel sterkte voor de meiden die het nog ondergaan!
Anoniem

28-01-2010 12:09

Het is nu anderhalve week terug dat ik de abortus heb gehad (zoals zovelen hier zal ik de datum nooit vergeten: 18-01-2010).
Lichamelijk gezien gaat het goed. Nergens geen last meer van, behalve van moeheid. En mijn hormonen razen nog door mijn lichaam. Het ene moment kan ik de hele wereld aan en gaat het hardstikke goed. Het andere moment is alles k*t en kl*te en zie ik niets meer zitten. Moe, moe en nog eens moe…
Wat mij opvalt is dat mijn exvriend er heel gemakkelijk overheen stapt: het is weg, over en uit en dus klaar ermee.
Ik aan de andere kant heb nog wel dat ik moe ben (op mijn vrije dag de helft van de dag willen slapen) en dat ik soms om niets zit te huilen. Hij heeft dan zoiets: “Waar gaat dit over, doe normaal.”
Ik kan het hem ook niet kwalijk nemen, hij voelt het niet, beleeft het niet en heeft zich niet zwanger gevoeld (met alle kwaaltjes die erbij horen). Mijn lichaam is aan het ontzwangeren en dat heeft waarschijnlijk ook wat tijd nodig. Prima, die tijd neem ik ook wel. Maarja… exvriend kan zichzelf niet verplaatsen in de situatie. Gelukkig heb ik steun van een vriendin, die 't goed begrijpt (is zelf voor de 3e x zwanger). Ze roept anders niet dan: “Luister naar je lichaam, dat geeft aan wat je zou moeten gaan doen.”
Rationeel sta ik nog steeds achter de beslissing. Emotioneel ook, ik heb totaal geen twijfels. En tóch zou ik er niet weer voor kiezen (gezien mijn leeftijd - bijna 40). Dann zou ik voor het kindje kiezen. Ik krijg ook kriebels als ik bij mijn vriendin ben en over kleertjes, oppas en voeding zit te babbelen. Ik merk echt dat deze ervaring mij met de neus op de feiten heeft gedrukt dat ik toch wel een flinke kinderwens heb.
Of ik er dan geen spijt van heb dat ik het vruchtzakje weg heb laten halen? Nee… mijn exvriend is niet de juiste persoon om verantwoordelijk te zijn voor een kindje. Daar kwam ik achter toen wij uit elkaar gingen en er het één en ander is gebeurd. Heel egocentrisch heeft hij zich in deze situatie opgesteld. Prima, voor mij een teken dat ook de beslissing om niet met hem door te gaan, een goede is geweest.
En verder?
Ik leef mijn leventje gewoon verder, doe mijn ding, maar mijn hartje heeft een bijzonder stukje vrij gemaakt voor een klein kindje wat “had kunnen zijn”. En dat koester ik en zal ik ook nooit vergeten.
Anoniem2

28-01-2010 21:09

Hoi anoniem,
Ik ben vandaag aan de beurt geweest, kan dus nog weinig zinnigs zeggen, alleen over hoe de ingreep zelf mij vergaan is. Zelfde verhaal als bij jou. Wil je dan ook alleen even laten weten dat ik 't fijn vond je berichten te lezen omdat je me net voor gaat in alles, en dat ik oprecht voor je hoop dat je morgen of volgende week of in ieder geval heel binnenkort zomaar die ene Grote Liefde tegen het lijf loopt! Good luck!!
maria

02-02-2010 16:07

Hallo allemaal
Heb op 29-01-2010 een abortus gehad met ik was 17 weken zwanger het is onder macose gedaan en daarna ben ik eigenlijk gelijk wakker geworden en nheb biet meer geslapen toen ik naar de uitrust kamer werd gebracht door de verpleegkundige en arts. Ik heb ook echt heel weinig last gehad van kramp dit was te vergelijken met een zware menstruatie. Ik heb op de dag van de ingreep bloedverlies gehad die de zelfde avond alweer gestopt is. Het is nu 4 dagen geleden en ik heb helemaal nergens last van geen pijn of bloedverlies vind dit wel raar. Maar moet je echt die weken wachten voor je weeer sex mag kan ik me niet voorstellen ik bedoel ik voel me prima. Hoe hebben jullie dit gedaan echt 3 weken gewacht of niet.Ik hoor graag jullie ervaring hiermee.
Groetjes m
*Vlinder

02-02-2010 20:34

Lieve Maria,
Het geen sex hebben is volgens mij tweeledig. Enerzijds is het (emotioneel) beter om niet meteen weer zwanger te worden. Als het goed is heb je antibiotica meegekregen en die verstoort de werking van de pil. Anderzijds moet je heel erg oppassen dat je geen infectie oploopt, daarom mag je ook geen tampon gebruiken of vrijen. Het lichaam heeft tijd nodig om te genezen… Dat je nu niet bloed, betekent overigens niet dat het niet gaat komen. Als je over een paar dagen nog geen bloed of stolsels verliest zou ik even contact opnemen met je huisarts of de kliniek.
Enne, ik herken dat je je weer prima voelt. Ik voelde me na de abortus 1000x beter dan de drie maanden daarvoor. Ik blaakte van energie en voelde me superfit (al wist ik natuurlijk heel goed welk offer ik daarvoor had gebracht, het was wel weer even heel prettig na een moeizame zwangerschap). Gun jezelf en je lichaam wel de tijd om bij te komen, je hormoonbalans is nog niet op orde en je abortus is nog maar zó kort geleden…
Sterkte met alles!
Anoniem

03-02-2010 12:19

@ Anoniem 2:
Fijn dat ik je een beetje kan helpen in dit geheel.
Heel veel sterkte de komende tijd. Ik hoop dat het je ‘meegevallen’ is, voor zover dat mogelijk is.
Hoe voel je je?
Dikke knuffel!
Anoniem2 Schreef:
——————————————————-
> Hoi anoniem,
>
> Ik ben vandaag aan de beurt geweest, kan dus nog
> weinig zinnigs zeggen, alleen over hoe de ingreep
> zelf mij vergaan is. Zelfde verhaal als bij jou.
> Wil je dan ook alleen even laten weten dat ik 't
> fijn vond je berichten te lezen omdat je me net
> voor gaat in alles, en dat ik oprecht voor je hoop
> dat je morgen of volgende week of in ieder geval
> heel binnenkort zomaar die ene Grote Liefde tegen
> het lijf loopt! Good luck!!

Vandaag abortus gehad

Anoniem2

*Vlinder

Anoniem

Anoniem2

sonja

Anoniem

Anoniem2

maria

*Vlinder

Anoniem